شهدا شرمندایم

در دانشگاه به قل خودش روشنفکر بود. یک روز فهمید که من بسیجی هستم. جلوی جمع برگشت گفت: شنیده ام توهم چماق بدستی؟ گفتم بله چماق بدستم. زمان دفاع مقدس که امثال تو سوراخ موش اجاره می کردند چماقمان را برداشتیم و به شکل اسلحه در آوردیم و برای شماها سینه سپر کردیم. بعد از دفاع که شما ها دنبال عشق و حالتان بودید چماقمان را دست گرفتیم و شکل کلنگ در آوردیم و شروع به آبادانی کشور و ساختن سد ها و جاده ها و نیروگاه ها کردیم. وقتی زلزله بم و سیل گلستان و زلزله آذربایجان و ... آمد و شماها در خانه های خود لم می دادید و فریاد انسان دوستی سر میدادید چماق هایمان را برداشتیم و به شکل برانکارد در آوردیم و رفتیم تا مردم را از زیر آوار و گل و لای در بیاوریم. زمانی که شما به فکر کوی دانشگاه و عشق بازی هایتان بودید چماق های مان را برداشتیم و به شکل بیل در آوردیم و رفتیم اردو های جهادی تا به محرومان کشور کمک کنیم. زمانی که شما ها دنبال ناموس مردم بودید و عده ای بی غیرت مثل خودتان دنبال ناموستان بودند چماق هایمن را برداشتیم تا از ناموس شما ها دفاع کنیم.

 اما شما ها چه کردید؟ مگر نمیگویید روشنفکر هستید؟ مگر نمیگوید گفتگوی تمدن ها؟ پس چرا چماقتان را برداشتید و مثل شعبان بی مخ ها کشور را به آشوب کشیدید؟ شیشه هارا شکستید، ماشین ها را آتش زدید، خیابان ها را بستید، از بیگانه دفاع کردید، به کشور خیانت کردید، به اقتصاد ضربه زدید، اوتوها و لباسشویی ها را در ساعت 8 شب روشن کردید تا برق بیمارستان ها قطع شود و .... پس کو آن همه شعار های قشنگتان؟ پس کو روشنفکریتان؟ بله من چماق بدستم و به این چماق بدستی افتخار می کنم اما تو چی؟

اسمش امیر بود. کارش معبر زدن از معبر مین ها بود، اما به دل خیلی ها معبر می زد. مرگ را هم به سخره گرفته بود. آنقدر محبوب بود که فرشته ها بدنبال دزدیدنش از روی زمین نقشه می کشیدند. چند باری بازی با مین ها کار دستش داد و یک بار کف پایش را به دست مینی سپرد. وقتی از او شرح ماجرا را می ‌پرسیدی کل آن را با این جمله جواب می‌ داد که «صدام پایم را گاز گرفته»! همسنگرانش خوشحال بودند که اورا از چنگال فرشته ها در آورده بودند و به عنوان یادگاری دفاع مقدس برای خود نگاه داشته اند. اما امیر چشمانش به آسمان بود. به دنبال رد پرهای بال همسنگرانش. سال ها بعد امیر دلش تاب نیاورد. دوباره راهی سرزمین عشق شد. اما اینبار فرشته ها زرنگتر بودند و امیر را طوری از زمینی ها دزدیدند که اثری از او بجای نماند. امیر در میان مین ها و هزاران پوند مواد منفجره راهی به دل آسمان باز کرد و زمین را به اهلش سپرد و رفت.... آری فرشته ها هم دزدی می کنند...

برای دریافت سایز اصلی بر روی عکس کلیک کنید

سال ها پیش که جنگ شروع شد، پدر بزرگ (امام خمینی (ره)) فرمان جهاد را صادر کرد. محمد ابراهیم (همت) و حمید (باکری) جان خود را بر کف دست گرفتند و برای مقابله با دشمن به جبهه ها رفتند.

آن موقع انگلیس و آمریکا خشاب های دشمنان ما را پرمی کردند تا گلوله هایشان را به سینه های سپر کرده محمد ابراهیم و حمید بزنند. در همان زمان بود که فرزند ناخلف ملت میر حسین (موسوی) از ترس جانش از سمت خود استعفا داد. پدر بزرگ به او گفت: در زمانی که مردم حزب‌الله برای یاری اسلام، فرزندان خود را به قربانگاه می‌برند چه وقت گله و استعفا است؟

سال ها گذشت و سید علی (خامنه ای) که روزی پا به پای همت ها و باکری ها در جبهه ها به دفاع می پرداخت جای پدر بزرگ را گرفت. همان پدربزرگی که تا وقتی سید علی نمی آمد به احترام او نمی نشست (فیلم نماز ماه رمضان امام خمینی (ره)).

حالا اوضاع فرق می کرد. میرحسین که روزی از ترس جانش و در زمانی که باران گلوله بر سر ملت می بارید از سمت خود استعفا داده بود حالا می گفت: من برای کشور نگرانم!!!

آنقدر به خود مطمئن بود که چند روز قبل حتی چندساعت قبل از باز شدن صندوق ها خودش را رئیس جمهور می دانست. اما وقتی دید ملت یک منفعت طلب و ترسو را نمی خواهند، دست به آشوب زد.

طرفدارانش زدند و کشتند و آتش زدند و غارت کردند و .... در کشور اسلامی که همت و باکری خون سرخشان را بپایش ریخته بودند روز قدس در ماه رمضان بطری های آب در دست گرفتند، روز عاشورایی که همت و باکری از آن درس گرفته بودند حرمت امام حسین (ع) را شکستند و مانند سپاه یزید به کف و هلهله پرداختند و فرزند ناخلف بی خیال از تمام این بی حرمتی ها فقط بیانیه صادر می کرد.

حالا این میر حسین بود که خشاب اسلحه انگلیس و آمریکا را برای هدف گرفتن به آنچیزی که همت و باکری برایش سینه سپر کره بودند پر می کرد.

میر حسین برای اینکه بگوید حق است از خون سرخ محمد ابراهیم (همت) و حمید (باکری) سؤاستفاده کرد. اما نمیدانست محمد ابراهیم گفته بود : پیام من به شما در عصر غیبت این است که مطیع محض ولایت فقیه باشید و حمید هم گفته بود : در هر زمان و هر موقعیت از رهبری انقلاب تبعیت کنید.

محمد ابراهیم و حمید برای مال دنیا و پست مقام به جبهه ها نرفته بودند که امروز بعضی ها طلبکار آن هستند. محمد ابراهیم و حمید اگر گله ای از یک یا چند نفر داشتند آنرا به پای کل جبهه و انقلاب نمی گذاشتند که امروز بعضی ها این کار را می کنند.

حالا ملت بیدار شده بودند و دوباره برای آنچیزی که محمد ابراهیم و حمید خون خود را ریخته بودند انقلاب کردند. حالا فرزند ناخلف هاج و واج مانده بود که خون شهید همت و باکری چه جاذبه ای دارد...

در عجبم از رهبری که می گویند 95 میلیارد دلار دارایی دارد، کلکسیون های رنگ و وارنگ از هر نوع دارد، 170 عصای آنتیک دسته طلا دارد، بجای نان و پنیر در صبحانه اش خاویار رشت دارد، بجای بیت چندین و چند ویلا در شمال دارد، عباهایی به قیمت  400 هزار دلار دارد، هواپیمای 330 برای جابجایی اسب هایش دارد، باغ ملک آباد به مساحت 10 هزار متر در مشهد دارد، کمیسیون 5 سنتی از یک میلیون و نهصد هزار بشکه نفت دارد، پس نمی دانم این چه کفش های پینه بسته ایست که او به پا دارد؟؟؟؟!!!!!

هان فهمیدم او نام و نشانی از علی (ع) دارد،  میلیون ها فدایی و جان ناقابل دارد، خانه اش بجای فرش،  موکت و نقشی از عرش دارد، در دل هر ایرانی باغیرت جای دارد،  همچون شهدا چفیه ای بر گردن دارد، همچون جانبازان دستی ز یادگار از دشمن دارد، صدها هزار خاطره از جبهه و زندان دارد، راستی یادم رفت او کفش هایی پینه بسته همچون امیرالمؤمنین علی (ع) دارد...

شهادت یادگار امام از زندگی ساده رهبری
وظیفه خود می‌دانم این مهم را به مردم مسلمان و انقلابی ایران بگویم که من از وضع منزل حضرت آیت‌الله خامنه‌ای مطلع هستم. در خانه مقام معظم رهبری هرگز بیش از یک نوع غذا بر سر سفره نیست. خانواده ایشان روی موکت زندگی می‌کنند. روزی به منزل ایشان رفتم، یک فرش مندرس و پوسیده زیر پاهایم پهن بود که من از زبری و خشنی آن فرش- که ظاهراً جهیزیه همسر ایشان بود- اذیت می‌شدم از آنجا برخاستم و به موکت پناه بردم. مرحوم حجت الاسلام والمسلمین سید احمد خمینی.

 پ,ن: مطمئن هستم بعد از این مطلب عده ای میان میگن که چرا روی این عکس مانور میدین و جنبه منفی داره و ازین حرفا. در جواب پیشاپیش می گم زمانی که شماها خواب بودین و آقای مخملباف چرندیاتی مبنی بر دارایی های نداشته رهبر مثل عبا و اسب و انگشتر و .... نوشت و پخش کرد ما جواب قانع کننده دادیم اما عده ای ساده لوح از ما سند خواستند، خب این هم سند...